Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή, Οκτώβριος 2015
Οι λέξεις
Πάντα φοβόμουν τις λέξεις
Ξέρουν να φωλιάζουν στα κρυφά
Σε τσέπες και κουμπιά από πανωφόρια
Δεν μπορείς ποτέ ν' απαλλαγείς
Κάποιες είναι στερημένες
Έχουν ένα άλφα τολμηρό
Άκαρδες, απροσπέλαστες και αμέτρητες
Εγκαθιδρύουν την άρνηση
Καλλωπίζονται κι όλας
Μα όσους τόνους κι αν βάλεις
Δεν ομορφαίνουν οι λέξεις
Μόνο σε οδηγούνε στην υποταγή
Αυτά τα τεταρτημόρια της σκέψης
Σε κατακλύζουν με χρώματα
Σε λιθοβολούν μ’ αισθήματα
Και σε τρώνε μια ολόκληρη ζωή
ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ! ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΙΑ ΑΕΝΑΗ ΕΛΛΕΙΨΗ: ΑΡΡΗΤΟΣ, ΑΦΑΤΟΣ, ΑΚΑΛΥΤΟΣ, ΑΘΡΑΥΣΤΟΣ....
ΑπάντησηΔιαγραφή...ΑΚΑΤΑΛΥΤΟΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω ολόκληρο ποίημα για το στερητικό άλφα. Θα το ανεβάσω κάποια στιγμή! :)
Διαγραφήdo it as soon as you can!
Διαγραφή