Προσπελάσιμος

-Στέλλα - Λουΐζα Κατσαμπή, Σεπτέμβριος 2015

Προσπελάσιμος

Να σ' αγγίξω;

Κι ας χαθεί το χάδι στ' άπειρο

Για την αιώνια στιγμή παλεύουμε όλοι

Το άβατο σου βεβηλώθηκε

Δεν είσαι πια ‘κείνο τ’ όνειρο με στέμμα

Φύγε από μέσα μου πια 

Πάρε μια χούφτα ζεστασιά

Κι ας θολώνουν το τζάμι τα χνώτα

Δεν θα σου λιώσω τα φτερά

Πάρε τα μαλλιά μου

Να μυρίσεις λίγο ανθρωπιά

Τα δικά σου βάφτηκαν στ’ ασήμι

Δεν σε θυμάμαι πια στο φως 
Κι αντάλλαξα όλα μου τα παιχνίδια 
Για έναν έρωτα που με βαραίνει πια.