27 Νοε 2016

Ένας άλλος κόσμος

-Κατσαμπή Στέλλα-Λουΐζα, Νοέμβριος 2016

Ένας άλλος κόσμος

Προσπάθησα να σε κάνω αθάνατο
Αλήθεια σου λέω, προσπάθησα
Μα δεν έβρισκα λέξεις που να μην είχαν χρόνο μέσα.
Όλες στον αόριστο, και μετά,
Δραματικό Ενεστώτα
Δεν έβρισκα μελάνι αρκετά ανεξίτηλο, να χαρακτεί στο δέρμα μου ες αεί.

Πονούσα όμως.
Εκεί που με άγγιζες
Εκεί που δεν με άγγιζες
Και κυρίως εκεί που άγγιζαν κάποιον άλλο τα χέρια σου.

Στερήθηκα τη θνητότητα μου
Για να φτιάξω τη δίκη σου αθανασία.
Στέρεψε κάθε χρώμα πορφυρό
Όλα σαν από φωτογραφία ασπρόμαυρα.

Αυτή τη φορά νικήθηκα.
Κι αν νικήθηκα εγώ,
Νικηθήκαμε εμείς.



18 Νοε 2016

Τι νούμερο φοράς;

-Κατσαμπή Στέλλα-Λουΐζα, Νοέμβριος 2016

Τι νούμερο φοράς;

Μια μέρα ξύπνησα γύρω στις 8:00 το πρωί χωρίς λόγο. Κατέβηκα κάτω και είδα τη μητέρα μου να κάθεται με κάτι κυρίους. Μετά από λίγο έφυγε και μου παραχώρησε τη θέση τους απέναντι τους.
«Καλησπέρα σας, παρακαλώ ανεβείτε στη ζυγαριά»
Ανέβηκα κι εγώ, κανένα γκάλοπ λέω θα είναι.
«Είστε 67 kg άνθρωπος. Kι αυτή είναι η αξία σας. Στην βασική κατάταξη αξίας είστε στη θέση 6 που σημαίνει ότι είστε πάνω από το όριο αλλά όχι αρκετά. Πρέπει να χάσετε άλλα πέντε κιλά κυρία Κατσαμπή, για να μπορείτε να κυκλοφορείτε, να αγοράζετε από Αυτό, το Δείνα, το Τούτο μαγαζί, να τρώτε πάνω από αυτές τις θερμίδες, να φοράτε Αυτά τα ρούχα και χρώματα, να πηγαίνετε σ’αυτές τις παραλίες και να έχετε πάνω από το  αριθμό 8 αξίας σύντροφο. Μέχρι τότε, έχετε να κινείστε σ’ αυτές τις επιλογές και θα πρέπει να φοράτε αυτό το ταμπελάκι μπροστά από τον λαιμό σας, κάθε μέρα, μέχρι να γίνει σε 5 μήνες η νέα μέτρηση. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία. Και μη ξεχνάτε: δεν είναι καλό να είστε υπέρβαρη.
Αφού έφυγαν οι κύριοι πήγα προβληματισμένη στη ντουλάπα μου. Έλειπαν τα μισά και παραπάνω μου ρούχα και είχαν έρθει άλλα στη θέση τους. Ήταν όλα πολύ καλής ποιότητας και καλαίσθητα ρούχα. Μα έλειπαν ρούχα που αγαπούσα να φοράω ακόμα κι αν δεν ήταν ακριβά ή πολύ καλή ποιότητα. Το ίδιο είχε συμβεί και στη μητέρα μου.
Βγήκα μια βόλτα στη Τσιμισκή την επόμενη μέρα, φορώντας το ταμπελάκι μου. Έβλεπα πολλές κοπέλες να περνάνε, 8,9,6,3 νούμερο. Πέτυχα και ένα δύο γνωστές που το πρώτο πράγμα που με ρώτησαν είναι τι νούμερο ήμουν. Η κάρτα μου δεν λειτουργούσε σε προϊόντα που είχαν μεγαλύτερο νούμερο από το 6.
Μετά από πέντε μήνες που έγινε η νέα μέτρηση κατάφερα να πάω στο 8. Και τότε όλοι οι γνωστοί το πρώτο πράγμα που μου έλεγαν όταν με έβλεπαν είναι: «Μα καλά, είσαι καταπληκτικός άνθρωπος, πως κατάφερες να πας από το 6 στο 8;! Είσαι υπέροχη». Και ανέβηκε μαζί με τα δύο νούμερα αυτά και η δική μου αυτό-εκτίμηση.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν ίσως η αυτοαξία μας να καθορίζονταν κάπως έτσι. Στο δικό μας μικρόκοσμο, η αξία σου καθορίζεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Όταν είσαι υπέρβαρος, χοντρός (και σου φαίνεται) κανείς από την οικογένεια σου ή όσους σε έχουν άνεση πέρα από 2-3 καλούς φίλους δεν σε ρωτάει αν είσαι καλά, αν περνάς καλά στη σχολή σου, αν πηδάς κάνα καλό γκόμενο, αν πέρασες καλά εκεί που βγήκες, ή τους λόγους γιατί τρως σαν το ζώο. Το πρώτο πράγμα που σου λένε όλοι είναι «χάσε κιλά» ή «πως έγινες έτσι» ή «αν χάσεις κιλά θα βρεις γκόμενο, γιατί θα σου ανέβει η αυτοεκτίμηση» ή «Δεν είσαι κομψή». Ξαφνικά, ο καθένας σε βλέπει ως έναν αριθμό, βλέπει την εικόνα σου και εμμένει μόνο σε αυτή, και σε αναγκάζει να είσαι αυτή. Η αξία σου να είναι η θέση που της δίνει η τάση της κοινωνίας. Πόσες φορές είπα πως αν ζούσα στη βικτωριανή εποχή θα ‘μουν το πιο περιζήτητο γκομενάκι αλλά το χιούμορ είναι συχνό χαρακτηριστικό των υπερβαρων ανθρώπων για να καλύψουν τα κιλά τους. Κάτι σαν το μαύρο.
Έπειτα, όταν χάνεις καμιά δεκαριά κιλά όλοι ξαφνικά ασχολούνται ξανά με την εικόνα σου με τις εξής φράσεις «καλέ εσύ αδυνάτισες πάρα πολύ», «είσαι πολύ καλύτερα τώρα», «ομόρφυνες», «ακόμα λίγα να χάσεις κούκλα θα είσαι», «πως τα κατάφερες ρε θηρίο, είσαι πολλή καλή». Κανείς δεν έρχεται να σε ρωτήσει αν είσαι καλά, αν ήπιες ωραίο καφέ το πρωί, αν πήγες καμία βόλτα με τον καινούριο σου γκόμενο, αν διάβασες κανένα καλό βιβλίο.
Η εικόνα σου συνδέεται αυτόματα με την αξία σου ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Όλα τα κακοπροαίρετα και τα καλοπροαίρετα σχόλια που δέχεσαι έχουν να κάνουν καθαρά με αυτή, και εσύ μάταια πασχίζεις να παραμείνεις γήινος και ανθρώπινος λέγοντας ένα «ναι θα προσπαθήσω να τα χάσω» ή «ευχαριστώ». Αν μπορούσα να μιλήσω ελεύθερα, θα τους έριχνα όλους κάθε φορά που μου λένε ότι αδυνάτισα ένα «γαμοσταύριδο» μετά το ευχαριστώ. Όχι γιατί έκαναν κάτι κακό ή είπαν κάτι κακό αλλά γιατί το πρώτο κοπλιμέντο της ημέρας που θα ήθελα να ακούσω δεν θα ήθελα να ήταν για την εικόνα μου.
Άσε δε που όταν ο ναρκισσισμός βαράει μπιέλες και παίρνεις πάνω σου όλον αυτόν τον καταιγισμό θετικότητας μετά σου λένε ότι ψωνίζεσαι και ότι είσαι ωραιοπαθής. Ναι καλοί μου, έτσι είναι αλλά αν σπέρνετε ανέμους θερίζετε θύελλες. Το θέμα είναι ότι πάλι εσύ θα τρέξεις στους ψυχοθεραπευτές για να το λύσεις, όπως έκανες για τα κιλά σου, για την απόρριψη σου, για όλα τα τζην που έδειχναν χάλια πάνω σου.
Αν θες, λοιπόν, να μου κάνεις φιλοφρόνηση, καν’ την για το μυαλό μου, για τα βιβλία που διαβάζω, για τη μουσική που ακούω, για όλα αυτά που δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις αλλά κι αν τα γνώριζες δεν θα μου έκανες τόσο εύκολα κομπλιμέντο όπως κάνεις για την εικόνα μου.