8 Μαΐ 2017

Επιστροφές

-Κατσαμπή Στέλλα-Λουΐζα, Μάιος 2017

Επιστροφές

Στο λευκό στέρνο μου
Φυτρώσανε λουλούδια
Άνθη κερασιάς κι αγιόκλημα
Σαν να χτυπήθηκα απ' την Άνοιξη

Τι κι αν πατήθηκε η σκανδάλη
Η συνείδηση επέζησε, τρομακτική
Κι απ’ το κρύο δεν γονάτισε
Μήτε την απόσταση συγχώρεσε

Θα χτυπήσει ο Βαρδάρης την πόρτα ξανά
Με άμφια μεγαλοπρεπούς  ταπείνωσης
Πορφυρά  και μεταξένια σαν την αγάπη
Ριγμένα σε τσαλακωμένα θαλασσί σεντόνια

Ποτέ μου  δεν νικήθηκα απ’ όσα λαχταρούσα
Θύμιζαν παιχνίδια παιδικά οι σφαίρες
Κι αγάπησα τ’ αγκάθια των εσταυρωμένων
που ‘ταν πάνω μου κεντημένα ως βραχνάς

Πλησιάστε να σας δείξω εκδορές
δεν είναι μυστικές οι εικόνες της θύμησης
Σάμπως οι βετεράνοι ξέρουνε καλύτερα
πως ν' αφηγούνται νίκες;




4 Μαΐ 2017

Πώς να φροντίσετε ένα γατάκι

-Κατσαμπή Στέλλα-Λουΐζα, Μάιος 2017


Πώς να φροντίσετε ένα γατάκι

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα μικρό γατάκι. Μια μέρα το γατάκι, που ήταν πολύ μικρό, αποφάσισε να φύγει από τη μαμά του και να πάει να ζήσει μόνο του. Kαθώς περπατούσε, είδε ένα άγριο ζώο που είχε μια πάρα πολύ όμορφη αυλή, και ήταν πάρα πολύ όμορφο.
«Συγγνώμη καλό μου άγριο ζώο, μήπως μπορώ να γίνω το γατάκι σου;» ρώτησε ντροπαλά.
«Εγώ δεν ξέρω να φροντίζω γατάκια, αλλά ίσως να μπορώ να σου δίνω ένα πιάτο φαί που και που» είπε το άγριο ζώο προβληματισμένο.
Το γατάκι ήταν πολύ χαρούμενο γιατί είχε κάποιον να του δίνει στέγη και φαγητό. Το άγριο ζώο όμως, το οποίο δεν ήξερε να φροντίζει γατάκια, δεν μπορούσε να συνηθίσει τον χαρακτήρα από  το μικρό γατάκι. Τα γατάκια, ξέρετε, θέλουν πολλά χάδια, είναι ζωηρά, τους αρέσουν να χουρχουρίζουν πολύ, να τρίβονται στα πόδια, και για αυτό πολλές φορές είναι θορυβώδη και θέλουν να κάνουν μασαζ με τις πατούσες τους όποιον αγαπούν. Το γατάκι, λοιπόν, επειδή αγαπούσε πολύ το άγριο ζώο, έκανε όλα τα παραπάνω. Και θαύμαζε το άγριο ζώο που ήταν μεγάλο, δυνατό και ανεξάρτητο.
Το άγριο ζώο όμως, πολλές φορές παραμελούσε το γατάκι, πήγαινε να κυνηγήσει άλλα ζώα, το άφηνε μόνο του, το μάλωνε που έκανε τόσο θόρυβο και το τρόμαζε, το κλώτσαγε «κατά λάθος» και δεν το ευχαριστούσε ποτέ που το χαλάρωνε με τις πατούσες του. Σταδιακά, το γατάκι άρχισε να νιώθει πολύ μόνο και να είναι θλιμμένο, ζήλευε που έκανε περισσότερο παρέα με άλλα ζώα και κλαψούριζε έξω από την πόρτα του άγριου ζώου μπας και του ανοίξει μια μέρα ακόμα. Το άγριο ζώο όμως δεν άνοιγε ποτέ. Και όσες προσπάθειες κι αν έκανε το μικρό γατάκι να μην ενοχλεί, να κάθεται στη γωνία του και να πιάνει όσο λιγότερο χώρο μπορούσε, τόσο περισσότερο ενοχλούνταν το άγριο ζώο.
Υπήρχαν, βέβαια, στιγμές που το άγριο ζώο ήταν πολύ καλό και το χάιδευε και το φρόντιζε με όλη του την καρδιά. Επειδή όμως, το ίδιο, δεν είχε εξημερωθεί ποτέ, δεν ήξερε πώς να φροντίζει ένα γατάκι, για αυτό και όταν το έγλειφε, κάποιες φορές το δάγκωνε ή όταν το χάιδευε το έγδερνε.  Και το γατάκι, ήταν πολύ μικρό, και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η φροντίδα του άγριο πλάσματος πονούσε τόσο.
Μια μέρα αποφάσισε να φύγει μακριά από το άγριο πλάσμα, γιατί ήταν πολύ θυμωμένο και θλιμμένο κοντά του.
«Γεια σου άγριο ζώο μου. Υπήρχαν στιγμές που ευχόμουν να ήσουν άνθρωπος, γιατί οι άνθρωποι ξέρουν πώς να φροντίζουν τα γατάκια», έγραψε σε ένα σημείωμα και το έσκασε από το σπίτι του άγριου πλάσματος.

Το γατάκι θα περιπλανιόταν μόνο του για πέντε περίπου μήνες. Η γούνα του ήταν ξεθωριασμένη, τα μουστάκια του πεσμένα και προσπαθούσε να επιβιώσει μέσα στο κρύο. Για καλή του τύχη βρέθηκε μια μέρα ένας άνθρωπος και το περισυμάζεψε.
«Καλό μου γατάκι, τι χρειάζεσαι για να σε φροντίσω;» το ρώτησε.
«Μπορείς σε παρακαλώ να με χαϊδεύεις απαλά, να μην με ταΐζεις με αποφάγια και να με αφήνεις να κοιμάμαι στο στέρνο σου, ακόμη κι αν χουρχουρίζω;» είπε το γατάκι.
Ο άνθρωπος, λοιπόν, περιποιήθηκε το πληγωμένο γατάκι. Και το γατάκι μεγάλωσε. Και έγινε γάτα. Και δεν χρειαζόταν πια την φροντίδα του ανθρώπου. Και για αυτό από γάτα έγινε γυναίκα.
«Σε ευχαριστώ πολύ, καλέ μου άνθρωπε, που με περισυμάζεψες από το κρύο και περιποιήθηκες τις πληγές μου, δεν θα το ξεχάσω. Ήρθε η ώρα να φύγω όμως. Υπάρχει ένα άγριο πλάσμα πίσω που με περιμένει».
«Γιατί θες να γυρίσεις πίσω στο άγριο πλάσμα, εσύ δεν ήθελες έναν άνθρωπο;»
«Γιατί είναι το σπίτι μου. Ίσως να μην έχει γίνει ο άνθρωπος μου, αλλά ούτε κι εγώ είμαι πια το γατάκι του. Πρέπει να γυρίσω κοντά του για να το δω αν είναι καλά, και άμα είναι, να φύγω, όχι όμως επειδή το ‘σκασα. Να φύγω, επειδή χτύπησα το κουδούνι και δεν μου άνοιξε ή άνοιξε και  δεν θέλησε να μάθει πότε πως μπορεί να φροντίζει ένα γατάκι. Ή μια γυναίκα».
«Κι αν μείνεις άστεγη; Κι αν είσαι μόνη;» ρώτησε ο άνθρωπος.
«Δεν θα πειράζει γιατί θα 'μαι ελεύθερη»  είπε η γυναίκα-γάτα.