H τέχνη της ωμότητας

-Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή, Νοέμβριος 2017

H τέχνη της ωμότητας

Δυο λιοντάρια μέσα σε ένα θέατρο

Χορτάτα

Περίοδος ζευγαρώματος

Το αρσενικό δαγκώνει τη λέαινα

Τη πληγώνει, πονάει

Βρυχάται

Μα κάθεται

Πρέπει να γίνει μάνα

**************************************************

Εμείς οι δυο

Πεινάμε

Σε τέσσερις τοίχους

Όλες οι οριζόντιες επιφάνειες δικές μας

Σου σκίζω την πλάτη

Μου δαγκώνεις το πλευρό

Στην πραγματικότητα

Εσύ έχεις φτιαχτεί απ’ εμένα

Δεν με γουστάρεις

Με οδηγείς λίγο πριν το θάνατο

Πονάω

Αιμόφυρτη στριγγλίζω φθόγγους

Μα κάθομαι.

Πρέπει να γίνω μάνα

Πρέπει πρώτα να χύσω

Και μετά να  γεννήσω

Πρέπει να γράψω

Από τα χέρια σου μπορώ να γλιτώσω

Η τέχνη με σκοτώνει χειρότερα

**************************************************

Σε μισώ και φλέγομαι

Με αηδιάζει η αδιαντροπιά σου

Η λέξεις βδελύγματα πάνω σου

Τις γλείφω

Τις καταπίνω

Λεκέδες στο φως μου

Με πνίγει το σκοτάδι σου

Δεν φεύγω όμως

Πονηρή αδίστακτη ύαινα

Σε χρησιμοποιώ

Ακούσιος πατέρας των παιδιών μου

Μόνο αυτά θα ξέρουν τ' όνομα σου

Κι εσύ ότι ειν' δικά σου

Η τέχνη μου δεν θα σε σώσει

Κι ελπίζω να μην με σκοτώσει

**************************************************

Τρέχω σε άλλα αρσενικά

Γλείφουν τις πληγές μου

Μου φτιάχνουν καφέ

Πεινάω

Μου δίνουν κουλουράκια κανέλας

Καιροφυλακτώ τις νύχτες

Που γυρίζεις σε εμένα

Να με ξεσκίσεις

Να με διαλύσεις

Να γράψω

Συγγνώμη