Η νύμφη

-Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή, Μάρτιος 2016

Η νύμφη

Η φύση μου εγωκεντρική

Η ανατροφή μου αριστοκρατική

Το δέσιμο εξ’ ανάγκης

Η σκέψη μου υποτακτική

Η θωριά μου γοητευτική

Αιθέρια διονυσιακή νύμφη

Με το τόξο της Αρτέμιδος

Βγαίνω για κυνήγι το πρωί

Οι ωμοπλάτες μου βαριές

Άρσεις συναισθημάτων

Βυθίσεις αναλγησίας

Και μετρώ απ’ την αρχή

Το στέρνο σμιλεμένο και βαθύ

Ν’ αντέχει τις κρούσεις

Τίποτα δεν λυγάει με την αφή

Εκτός αν είσαι ρίψασπις

Το μυαλό μου ένα διαμάντι

Χαράζει των ανθρώπων τις ζωές

Ατέρμονες αιχμές και έλκη

Σε κάθε αγαπημένου το κορμί