Παράδεισος

-Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή, Φεβρουάριος 2016

Παράδεισος

Γελάω πολύ, αυτό είναι το στοιχείο μου. Γιατί είμαι στον Παράδεισο. Σ' ένα παράδεισο που τον έφτιαξα με τα ίδια μου τα χέρια. Τον είδα πολλές φορές να φλέγεται από τα πυρά της κολάσεως. Να με στενεύει, να μη μου κάνει, να μου λιγοστεύει. Αλλά όχι τώρα. Γιατί του έδωσα ζευγάρια μάτια, χόβολη να μην κρυώνει και φως να λάμπει! Δεν έχει πεδιάδες και αλάνες, έχει χέρια που ζεσταίνουν, έχει τέσσερις τοίχους ίσα να χωράνε μια χούφτα αγάπης, και μιάμιση σκιά έρωτα. Κοσμείται από γιασεμιά και αγιόκλημα τα βράδια, και ρόδα το πρωί. Πάντα ότι μπορεί να σε πληγώσει είναι πιο επικίνδυνο το πρωί. Γιατί τα σημάδια απ' τα αγκάθια φαίνονται στο φως. 

Κάθε παράδεισος θέλει κι ένα Μεγαλοδύναμο να τον ελέγχει. Τον αφήνεις να αλωνίζει ελεύθερα, να τριγυρνάει αέναα στο μικρό σου σπιτικό. Περπατάς μαζί του και του λες για τα μυστικά συστατικά της δημιουργίας του. Πόσο ζώσα ύλη ξόδεψες για να λειάνεις τις γωνίες των τοίχων, να φροντίσεις τους καρπούς του και τελικά να μπορείς να κάνεις και μια τζούρα στον θρόνο του. Γιατί έχει και θρόνο και σκήπτρο και με ένα κούνημα του μπορεί να προκαλέσει βιβλικές καταστροφές στον μικρό σου Παράδεισο. Μα τι αστείος, θα έλεγα, τι ψευδαισθήσεις δημιουργεί το να νομίζεις ότι μπορείς να ελέγξεις τα πάντα;! Και που να 'ξερε ότι είναι απλώς ένα αριστουργηματικά κομψοτεχνημένο πιόνι με δανεική δύναμη. Παρ' όλα αυτά, θα τον άφηνα να τα χαώσει όλα, για να του δείξω μόνο και μόνο ότι δεν μπορεί να αγγίξει τίποτα με ξένη ενέργεια.

 Και γελάω ειρωνικά γιατί τη χαρμολύπη της Εδέμ μου δεν την αγγίζει κανείς. Ποτέ! Κι αν έρθετε και μου πείτε: ξυπνά, αιθεροβατείς. Θα έλεγα με όλη την έπαρση που θα μπορούσε να έχει ένα γήινο ον: εγώ μωρά μου πήγα πολλές φορές κατά διαόλου και θα πάω πολλές φορές ακόμα. Γιατί σε αυτή τη ζωή, όλα τα πληρώνεις. Και τον παράδεισο μου θα τον πληρώσω πανάκριβα! Γεννήθηκα για να τον δημιουργήσω και θα τον αφήσω να με καταπιεί σαν μαύρη τρύπα. Κι αυτό μου το ορκίζομαι. Και όποιος σταθεί εμπόδιο, θα τον συνθλίψω με την ευτυχία μου. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν την πολλή χαρά. Ιδιαίτερα αυτοί που ψάχνουν μονίμως μια λάμπα λάμψης να προσκολλήσουν. Και θα σας φυλάξω όλους μια γωνία στην άκρια του ονείρου μου, που έγινε η ζωή μου ολάκερη.